Hymne flamand

Zij zullen hem niet temmen, de fiere Vlaamse Leeuw,
Al dreigen zij zijn vrijheid met kluisters en geschreeuw.
Zij zullen hem niet temmen, zolang een Vlaming leeft,
Zolang de Leeuw kan klauwen, zolang hij tanden heeft.

Zij zullen hem niet temmen,
zolang een Vlaming leeft,
Zolang de Leeuw kan klauwen,
zolang hij tanden heeft.
Zolang de Leeuw kan klauwen,
zolang hij tanden heeft.

De tijd verslindt de steden, geen tronen blijven staan:
De legerbenden sneven, een volk zal nooit vergaan.
De vijand trekt te velde, omringd van doodsgevaar.
Wij lachen met zijn woede, de Vlaamse Leeuw is daar!

Ils ne pourront jamais l’apprivoiser, le fier lion flamand,
Même s’ils menacent de chaînes et de rugissements sa liberté.
Jamais il ne sera apprivoisé, tant qu’un Flamand vivra,
Aussi longtemps que le Lion peut griffer, aussi longtemps qu’il a des dents.

Jamais il ne sera apprivoisé,
aussi longtemps qu’un Flamand vivra.
Aussi longtemps que le Lion peut griffer
aussi longtemps qu’il a des dents.
Aussi longtemps que le Lion peut griffer
aussi longtemps qu’il aura des dents.

Le temps dévore les villes, les trônes ne dureront jamais,
Les armées peuvent s’effondrer, mais un peuple ne meurt pas.
Assiégé par un grave danger, l’ennemi arrive en marchant ;
Nous rions de sa colère : le Lion flamand est là !

Zij zullen hem niet temmen, de fiere Vlaamse Leeuw,
Al dreigen zij zijn vrijheid met kluisters en geschreeuw.
Zij zullen hem niet temmen, zolang een Vlaming leeft,
Zolang de Leeuw kan klauwen, zolang hij tanden heeft.

Zij zullen hem niet temmen,
zolang een Vlaming leeft,
Zolang de Leeuw kan klauwen,
zolang hij tanden heeft.
Zolang de Leeuw kan klauwen,
zolang hij tanden heeft.

De tijd verslindt de steden, geen tronen blijven staan:
De legerbenden sneven, een volk zal nooit vergaan.
De vijand trekt te velde, omringd van doodsgevaar.
Wij lachen met zijn woede, de Vlaamse Leeuw is daar!

Zij zullen hem niet temmen,
zolang een Vlaming leeft,
Zolang de Leeuw kan klauwen,
zolang hij tanden heeft.
Zolang de Leeuw kan klauwen,
zolang hij tanden heeft.

Hij strijdt nu duizend jaren voor vrijheid, land en God;
En nog zijn zijne krachten in al haar jeugdgenot.
Als zij hem machteloos denken en tergen met een schop,
Dan richt hij zich bedreigend en vrees’lijk voor hen op.

Zij zullen hem niet temmen,
zolang een Vlaming leeft,
Zolang de Leeuw kan klauwen,
zolang hij tanden heeft.
Zolang de Leeuw kan klauwen,
zolang hij tanden heeft.

Wee hem, de onbezonnen’, die vals en vol verraad,
De Vlaamse Leeuw komt strelen en trouweloos hem slaat.
Geen enkle handbeweging die hij uit ‘t oog verliest:
En voelt hij zich getroffen, hij stelt zijn maan en briest.

Zij zullen hem niet temmen,
zolang een Vlaming leeft,
Zolang de Leeuw kan klauwen,
zolang hij tanden heeft.
Zolang de Leeuw kan klauwen,
zolang hij tanden heeft.

Het wraaksein is gegeven, hij is hun tergen moe;
Met vuur in’t oog, met woede springt hij den vijand toe.
Hij scheurt, vernielt, verplettert, bedekt met bloed en slijk
En zegepralend grijnst hij op’s vijands trillend lijk.

Zij zullen hem niet temmen,
zolang een Vlaming leeft,
Zolang de Leeuw kan klauwen,
zolang hij tanden heeft.
Zolang de Leeuw kan klauwen,
zolang hij tanden heeft.

Ils ne pourront jamais l’apprivoiser, le fier lion flamand,
Même s’ils menacent de chaînes et de rugissements sa liberté.
Jamais il ne sera apprivoisé, tant qu’un Flamand vivra,
Aussi longtemps que le Lion peut griffer, aussi longtemps qu’il a des dents.

Jamais il ne sera apprivoisé,
aussi longtemps qu’un Flamand vivra.
Aussi longtemps que le Lion peut griffer
aussi longtemps qu’il aura des dents.
Aussi longtemps que le Lion peut griffer
aussi longtemps qu’il aura des dents.

Le temps dévore les villes, les trônes ne dureront jamais,
Les armées peuvent s’effondrer, mais un peuple ne meurt pas.
Assiégé par un grave danger, l’ennemi arrive en marchant ;
Nous rions de sa colère : le Lion flamand est là !

Jamais il ne sera apprivoisé,
aussi longtemps qu’un Flamand vivra.
Aussi longtemps que le Lion peut griffer
aussi longtemps qu’il aura des dents.
Aussi longtemps que le Lion peut griffer
aussi longtemps qu’il aura des dents.

Pendant un millénaire, il a combattu pour Dieu, la terre et la liberté,
Et pourtant, sa force, plus vive que jamais.
Si quelqu’un le croit faible ou le raille,
Avec menace et coercition, il se retire.

Jamais il ne sera apprivoisé,
aussi longtemps qu’un Flamand vivra.
Aussi longtemps que le Lion peut griffer
aussi longtemps qu’il aura des dents.
Aussi longtemps que le Lion peut griffer
aussi longtemps qu’il aura des dents.

Pardonnez au rustre qui n’a ni honte ni foi,
Caressent le lion flamand et le battent.
Il ne voit pas un seul mouvement ;
S’il est vexé, il lève sa crinière et rugit.

Jamais il ne sera apprivoisé,
aussi longtemps qu’un Flamand vivra.
Aussi longtemps que le Lion peut griffer
aussi longtemps qu’il aura des dents.
Aussi longtemps que le Lion peut griffer
aussi longtemps qu’il aura des dents.

La vengeance est venue, fatiguée de leur appât ;
Dans sa rage, il se jette sur l’ennemi malgré lui.
Qu’il traite, écrase, tue, couvre de sang et de boue,
Et dans la victoire, il éternue sur le cadavre de son ennemi.

Jamais il ne sera apprivoisé,
aussi longtemps qu’un Flamand vivra.
Aussi longtemps que le Lion peut griffer
aussi longtemps qu’il aura des dents.
Aussi longtemps que le Lion peut griffer
aussi longtemps qu’il aura des dents.